Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Η Αγία Κασσιανή ή υμνογράφος


Η Αγία Κασσιανή γεννήθηκε γύρο στα 805 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη από ευγενείς γονείς. Είναι πολύ πιθανό η οικογένειά της να προερχόταν από το μικρό νησί της Κάσου, εξ ου και το όνομά της. Ήταν μοναχοκόρη και ξεχώριζε για την σπάνια ευφυΐα της αλλά και για την εξαιρετική ομορφιά της.
Όταν ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος ήθελε να νυμφευθεί, οργάνωσε δεξίωση στη μεγαλοπρεπή αίθουσα των ανακτόρων, που λεγόταν «τρίκλινο του μαργαρίτου». Στη δεξίωση προσκλήθηκαν οι δώδεκα ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αριστοκρατίας της Πόλης. Ο αυτοκράτωρ έπρεπε να διαλέξει τη μέλλουσα βασίλισσα προσφέροντάς της ένα χρυσό μήλο. Ο Θεόφιλος εντυπωσιάθηκε αμέσως από την ομορφιά της Κασσιανής και την πλησίασε. Ήθελε να δοκιμάσει όμως και το πνεύμα της, γι’ αυτό πριν της δώσει το μήλο αστειευόμενος της είπε: «Από τη γυναίκα βάβαια πηγάζουν όλα τα κακά», εννοώντας το παράπτωμα της Εύας. Η Κασσιανή του απάντησε «αλλά κι’ από τη γυναίκα πηγάζουν όλα τα καλά» εννοώντας την Παναγία. Ο Θεόφιλος δυσαρεστήθηκε από την αναπάντεχη και εύστοχη απάντηση, φοβήθηκε μάλιστα μήπως είναι ανώτερή του στην ευφυΐα, πράγμα που δεν ήθελε και την προσπέρασε δίνονας το χρυσό μήλο στη σεμνή Θεοδώρα.
Μετά από αυτό, η Κασσιανή θέλησε ν΄αποσυρθεί από την κοσμική ζωή και να αφιερώσει τη ζωή της στο Νυμφίο Χριστό. Δύο φορές συνελήφθηκε και μαστιγώθηκε, γιατί τιμούσε και προσκυνούσε τις εικόνες. Μετά δεκατρία χρόνια ο εικονομάχος Θεόφιλος πέθανε κι η αυτοκράτειρα Θεοδώρα αποκατέστησε την Ορθοδοξία. Τότε κι η Κασσιανή ίδρυσε δικό της μοναστήρι στο Ξερόλοφο, στο λόφο του Εβδόμου της πρωτεύουσας, που ονομάστηκε «τα Κασσίας». Εκεί ανέλαβε την ηγουμενία με τις προτροπές και την πνευματική καθοδήγηση του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου. Αλληλογραφούσαν και αλληλοβοηθούνταν κατά τα χρόνια της εικονομαχίας αλλά και στη συνέχεια. Από τη σχέση τους αυτή σώζονται τρεις επιστολές του Αγίου Θεοδώρου προς Κασσίαν κανδιδάτισσαν.
Η Κασσιανή έγινε γνωστή κι σεβαστή από τις αγαθοεργίες και τις ελεημοσύνες της, αλλά κυρίως για το ποιητικό της έργο. Στη μονή της περιέθαλπε φτωχές γυναίκες, μα συνάμα αποσυρόταν μελετώντας και γράφοντας. Κατέλιπε στην Εκκλησία μας πλήθος ύμνων, θησαυρούς θεολογίας και λογοτεχνίας, που μέχρι σήμερα ψάλλονται στις ακολουθίες της Εκκλησίας. Ο πιο γνωστός της ύμνος είναι ο επώνυμος Ύμνος της Κασσιανής , ο οποίος ψάλλεται κατά την εσπέρα της Μεγάλης Τρίτης. Έγραψε επίσης γνωμικά περί φιλίας και άλλα, που χαρακτηρίζονται από τη σοφία του βίου και τη χάρη του λόγου της. Το ποιητικό της έργο την κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων υμνογράφων της Εκκλησίας. Κοιμήθηκε ειρηνικά στη μονή της.
  
   ΠΗΓΗ . http://noctoc-noctoc.blogspot.com
  
   Tό τροπάριο τής Κασσιανής


Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

O Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Αγογραφία σε ξύλο, Αυγοτέμπερα

Ιερά Μονή Βατοπεδίου


Ιερά Μονή Βατοπεδίου

Τρεις, περίπου ώρες από τις Καρυές, απέχει η μεγίστη, όπως ονομάζεται, Μονή του Βατοπεδίου, κτισμένη σ΄ ένα ορμίσκο της βορειοανατολικής πλευράς της χερσονήσου, πάνω σε μια κατάφυτη πλαγιά και μεταξύ των Μονών Εσφιγμένου και Παντοκράτορος. Η Μονή είναι αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου (25 Μαρτίου).
Οι παραδόσεις και οι θρύλοι διηγούνται πως η Μονή κτίστηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο, αλλά καταστράφηκε. Στο τέλος του 4ου αιώνα, ξανακτίστηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄, από ευγνωμοσύνη προς την Θεοτόκο που έσωσε το γυιό του, ο οποίος, ταξιδεύοντας στο πέλαγος παιδί ακόμη, ναυάγησε κοντα στις ακτές του Όρους και μεταφέρθηκε θαυματουργηκά στη στεριά κοντά σε μια βάτο, έτσι ονομάστηκε και το Μοναστήρι Βατοπαίδιον. Η ονομασία Βατοπέδιον, είναι προτιμότερη και εξηγείται από τις πολλές βάτους που υπάρχουν στο πεδινό μέρος, που απλώνεται μπροστά από αυτό.
Ιστορικά η ίδρυση του Μοναστηριού τοποθετείται στο β΄ μισό του 10ου αιώνα από τρεις μοναχούς, από την Ανδριανούπολη, τους Αθανάσιο, Νικόλαο και Αντώνιο. Τον 12ο αιώνα ο βασιλιάς της Σερβίας Συμεών και ο γιος του Σάββας μονάζουν σ΄ αυτή και προσθέτουν οικοδομές.
Ο κεντρικός ναός του μοναστηριού κτίστηκε τον 11ο αιώνα. Οι τοιχογραφίες του έγιναν τον 14ο αιώνα, αλλά ανακαινίστηκαν το 18ο αιώνα. Είναι ο μοναδικός ναός στο Άγιον Όρος, στον οποίο έχει διασωθεί επιτοίχιος ψηφιδωτός διάκοσμος με παραστάσεις του 11ου αιώνα, στα μέσα του 12ου και τέλη του 13ου, που απεικονίζουν τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την Δέηση και τον Άγιο Νικόλαο. Στο ιερό Βήμα του ναού φυλάγονται τεμάχια από Τίμιο Ξύλο, λείψανα διαφόρων Αγίων, μέρος από το καλάμι με το οποίο πρόσφεραν στον Ιησού Χριστό το βουτηγμένο σε ξύδι σφουγγάρι, ένα από τα τρία τεμάχια της ζώνης της Θεοτόκου.
Μέσα και έξω από τη Μονή υπάρχουν άλλοι 28 ναοί. Στο καθολικό είναι ενσωματωμένα 5 παρεκκλήσια του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Νικολάου, της Παναγίας της Παραμυθίας, των Αρχαγγέλων και της Αγίας Τριάδας. Στην αυλή υπάρχουν 2 παρεκκλήσια της Αγίας Ζώνης, που φυλάσσονται τα υπόλοιπα 2 τεμάχια της τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου για την οποία εκ παραδόσεως γνωρίζουμε ότι η Θεοτόκος ανερχόμενη στον ουρανό παρέδωσε στον Απόστολο Θωμά, και των Αγίων Αναργύρων.
Η τράπεζα της Μονής κτίστηκε τον 12ο αιώνα και ανακαινίστηκε τον 18ο οπότε και αγιογραφήθηκε, η εικονογράφηση όμως παρουσιάζεται ελλιπής. Μέσα στο κτίριο υπάρχουν βοηθητικοί χώροι και η κατοικία του τραπεζάρη.
Στη βιβλιοθήκη της Μονής υπάρχουν πολύτιμα χρυσόβουλα, κηρόβουλα και άλλα έγγραφα, που χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα, 1536 χειρόγραφα βιβλία, 10.000 έντυπα βιβλία και πολλά έργα τέχνης.
Η φιάλη, το κωδωνοστάσιο, το εργαστήριο αναπαλαιώσεως φορητών εικόνων, οι σκήτες και τα κελιά των μοναχών «στολίζουν» την υπόλοιπη Μονή, την οποία περικλείουν ολοπράσινες κοιλάδες, δάση από καστανιές ανακατεμένες με θάμνους και αγριολούλουδα. Η θέα από την Μονή, γεννά μέσα σου κάτι το άγνωστο, μια μελαγχολία που η φύση της είναι δύσκολο να καθοριστεί.
(Βιβλιογραφία: Άγιο Όρος, το Άγιον Όρος).